Fizjoterapia Manualna

Fizjoterapia – głównie eliminacja bólu w ramach zabiegów rehabilitacyjnych i innych zabiegów, które skutecznie pomagają zachować prawidłowy stan zdrowia. Ponadto wzmacnianie mięśni, zwiększa zakres ruchomości w stawach, koryguje postawę, korzystnie wpływa na poprawę równowagi oraz wyrównuje nieprawidłowe napięcia mięśniowe i nerwowe.


PLANOWANE ZABIEGI FIZJOTERAPEUTYCZNE

TERAPIA MANUALNA

Cechuje ją wysoka skuteczność w zmniejszaniu dolegliwości bólowych. Praca opiera się na wykorzystaniu rąk terapeuty manualnego w kontakcie z ciałem pacjenta. Celem takiego dotyku jest poprawa funkcjonowania tkanek organizmu. Pozwala rozpoznawać zaburzenia układu ruchu oraz poddawać terapii zdiagnozowane, odwracalne zmiany funkcjonalne. Jej elementy składowe to wywiad z pacjentem oraz badanie fizykalne.

Do najistotniejszych zadań terapii manualnej należą pomoc w odzyskaniu swobody zakresu ruchu w stawie i redukcja dolegliwości. Warto zaznaczyć, że zabiegi manualne cechuje wysoka skuteczność, przy czym są to jedne z najtrudniejszych do precyzyjnego wykonania przez terapeutę w procesie usprawniania.

Metoda Maitlanda
stosowana jest w powyższej terapii. Składa się z 3 części: badania, terapii i oceny:
- Badanie składa się z części subiektywnej oraz obiektywnej i jest stosowane przed terapią oraz podczas jej trwania.
- Ocena z kolei sprawdza każdy aspekt terapii.

Metoda Maitlanda charakteryzuje się bardzo dużą drobiazgowością badania. Pacjenta poddaje się badaniu po każdej zastosowanej technice, aby sprawdzić jak reaguje na ból, zwiększenie ruchomości i napięcie mięśniowe. Zmiana bądź brak parametrów wskazuje, jak należy poprowadzić dalsze leczenie.

Pierwsza część badania jest subiektywna. Terapeuta zaznacza na diagramie obszar bolesności, częstotliwość, rodzaj i intensywność odczuć subiektywnych pacjenta. Ważne jest, aby dowiedzieć się, jakie ruchy i pozycje wywołują u pacjenta dolegliwości bólowe, po jakim czasie one występują i jak długo trwają.

Wskazania:
bóle mięśni
migreny i zawroty głowy
wady postawy ciała
rwa kulszowa
kręgozmyk
dyskopatia
ból karku
zablokowania czynnościowe stawów
bóle w wyniku urazu
zmiany przeciążeniowe kręgosłupa
napięciowe bóle tułowia i głowy

Względne przeciwwskazania:
przepuklina jądra miażdżystego
twardy opór w końcowym zakresie ruchu
osteoporoza
stany zapalne
hipomobilność
uszkodzenie struktur w przebiegu urazu
zmiany w strukturze tętnic kręgowych

Bezwzględne przeciwwskazania:
nowotwory
gruźlica kości
zaburzenia psychiczne
złamania
zwichnięcia i dyslokacje stawów
zaburzenia rozwojowe i wady wrodzone
zaawansowana osteoporoza
kręgozmyk
młodzieńcza martwica kości

Metoda FDM
bazuje na założeniu, że odkształcenia (dystorsje) powięzi są główną przyczyną zaburzeń funkcji narządu ruchu. Kluczowym elementem diagnostycznym jest język ciała wyrażany przez sześć odkształceń powięziowych. Metodę FDM cechuje wysoka efektywność w leczeniu takich urazów jak m.in.: skręcenia; zwichnięcia; naderwania mięśni. Znajduje ona zastosowanie w urazach sportowych oraz innych dolegliwościach ortopedycznych.

Wskazania:
bóle stawu ramiennego (np. zespół bolesnego barku, zamrożony bark, uszkodzenie stożka rotatorów, artroza)
bóle stawu łokciowego i nadgarstka (np. łokieć tenisisty i golfisty, cieśń nadgarstka, artretyzm)
bóle pleców (np. dyskopatie, lumbago, artroza stawów międzykręgowych)
bóle biodra (np. artroza, blokady stawu biodrowo - krzyżowego, zapalenia przyczepów mięśni)
bóle kolan (np. kolano skoczka, skręcenia, uszkodzenia więzadeł)
naderwania mięśni, przyczepów mięśniowych, zwichnięcia, urazy przywodzicieli

Przeciwwskazania:
artretyzm
zaburzenia cyrkulacji
ciąża
uszkodzenie skóry, rumień, cellulit
żylaki
zapalenie kości i szpiku
krwiaki, tętniaki
miażdżyca naczyń
nowotwory

Plan terapii dostosowywany jest indywidualnie, w zależności od potrzeb i schorzeń pacjenta.